Mamamatay na ba Tayo?

2012? Anong petsa na nga ba ngayon? 

Maraming balita-balita ngayon na malapit na daw ang katapusan ng mundo. Mula noong World Trade center attack sa amerika, at pati ngayong bagong-bago pa na Tsunami sa Japan. Minsan nga , naisip ko na siguro tama din ang sabi ng iilan. “Great Civilizations would fall.” 

Sige nga, sabihin na natin meron talagang mga tao na may kakayahang basahin ang mga hinaharap ng sangkatauhan. 

Ayon sa kalendaryo ng mga mayans, magtatapos daw ang  cycle ng mundo sa Buwan ng Disyembre taong 2012 (of course alam niyo na yan!). Dahil sa kadahilanang wala na daw natalang araw pagkatapos ng DEC. 21, 2012. Sige. Iyon ang sabi nila! 

Meron namang isang tao, na itago nadin natin sa pangalang NOSTRADAMUS, isang French, na sikat daw dahil sa koleksiyon niya ng mga propesiya. Nagkakatotoo ito. Hinulaan lang naman niya na magkakaroon ng French Revolution. Siya rin ang humula sa World war II, pati na kay HITLER. (see youself)

Meron din nagsasabi na lahat dawn a nangyayari sa ating mundo ay gawa daw ng mga di-kilala at tagong organization. Ang Illuminati. Naglalayong magkaroon ng bagong mundo, na sila ang hari. Take note, kasali daw si Pacquiao, sa Illuminati. Kahibangan! 

Ang barahang ito ay nagawa noong mga 90’s. Base sa Illuminati. 

para, mas maintindihan, click lang...

 Kung makikita mo sa baraha… kapareha masyado ang mga orasan sa baraha at sa Tokyo. Mismong oras na nagkaroon daw ng lindol sa Japan. Aba’y weird nga. 

Ikaw, naniniwala ka ba na malapit na nga ang magunaw ang mundo? Ako… hindi ko alam. Pero wag naman sana agad. 

Ano ba? Talaga nga bang totoo ito? O sadya lamang nasabi lang sa atin, at tayo naman ay naniniwala. Maraming natakot noong una na magugunaw na daw ang mundo sa 2000(Y2K). At sinabihan daw kami na maghanda sa delibyong darating. Pero? Nagkatotoo ba? Nagunaw ba? Hindi naman eh. Bagkus, andito pa tayo, buhay na buhay. 

Pero, kahit ayaw man nating sabihin, meron at meron paring END of the WORLD. Lahat dito sa atin ay mawawala. Ang tanong lang, kalian ba? Sabi nang isang kakilala ko, Andito  daw sa mundo ang lahat ng worldly happiness. Pero nasa kabila daw ang joy at peace.

Ikaw? Handa ka na ba sa pag-gunaw ng mundo? Handa ka na bang mawala sa mundong ito? Kung totoo man ito? Paano mo gagamitin ang isa pang taon at ilang buwan na nalalabi? Anong mga ala-ala ang babaunin mo sa kabilang buhay? 

Pero, huwag ka nang mag-alala. Kasi… 

Alam kung darating sina Naruto, at ang mga Hokage. Para iligtas tayo. Nakaplano na daw sila nina BATMAN, SUPERMAN, at ang iba pang Justice League para sa ating kaligtasan. Meron na daw nakitang malilipatan sina San Goku, Vegeta, at Trunks para makaiwas tayo sa gulo. Ang Power rangers na daw ang naka-toka sa lahat ng ating kakainin, at sasamahan na daw sila nila ng mga Powerpuff Girls, para may mag-alaga na daw. ang mukhang adik na si Orichimaru ay magpapakabait na para wala na daw rice shortage.  Siya ang magtitinda. 

Pero sabi nila, ngayon palang, maghanda na. Paniguradong, magkakaroon ng tag-gutom sa mga panahong iyon, kaya siguraduhing ngayon ay kumain na ng mabuti. Ako nga, doble na ang kinakain ko. Wala na ding kuryente for sure, kaya i-charge mo na ang mga gadgets mo. Kapag mag-te-text, isaksak na lang ang CP, habang ginagamit. Tingnan natin kung kaninong CP ang di sasabog. Manood na din ng mga paborito mong palabas, movie, anime, porno, o kahit mga lang kwenta, at least bago ka namatay na-enjoy mo diba? 

At kahit makikita ka ng  bumabagask-bagsak apoy mula sa langit, samahan pa ng malakihang bulalas ng alon sa mga dagat, Magnitude 20 na earthquake, iyong tipong mahihilo ka na, at sabay-sabay na volcanic eruptions at lava outflow, ay paniguradong, hindi okay pero partly okay na rin kasi at least, naging Masaya ka sa buhay mo, dahil nagawa mo ang mga nais mo. 

Easy lang, kung totoo man ang ganitong bagay. Hayaan nalang natin. andyan na yan. Ang gawin na lang natin ay gawin ang mga bagay gusto nating gawin. Live life at fullest. Todo mo na. Para sa huli, wala kang pagsisihan .

Hmmm.. Teka, anong petsa na nga ba?

The New Philippine Money

Aba naman oo! Nagbago na pala ang ating peso bills? Nakita ko kasi itong mga kakilala ko na may mga 20php na bago sa kanilang pitaka. Take note, 20 pesos iyon, pero ayaw parin gastahin. Ewan ko sa kanila. last year pa ito, pero ngayon ko lang nalaman na meron pala. Siguro, ay napag-iwanan na talaga ako ng bagong henerasyon.

Langhiya! Ganito na ba ang Pilipinas ngayon? Pabago-bago na nang pera, kasi may bagong Pangulo? Eh diba? May bago ding pera noong bagong pangulo pa ang ating mahal na dating pangulo na ngayon ay isa nang marangal na Congresista?  Aba, sana naman ay maging pangulo na din ako, para mag-papagawa din ako ng mga bagong pera.


Pansinin natin ang mga bagong pera ngayon?

Ang Bagong bills natin! Mas matingkad! Mas Maganda! Nanguha pa talaga ng Picture sa mga baul-baul

Ang dating peso bills. Salamat sa mga illustrator sa pag-dra-drawing nila ng mga mukha.

Iyong 20php Bill, mas nagging orange ata. Ewan ko kung orange ba siya talaga kasi colorblind din ako eh. Mas naging swabe si Manuel L. Quezon. Mas bata siya dito, kumpara noong una na parang dri-nawing lang. Ngayon parang galling sa baul na picture.

Ewan ko ba, o kung ako lang ang nakaka-pansin pero parang pumayat yata si Sergio S. Osmeña. At oo, naging bata din sa 50php Bill. Take note, nawala ang mga white hair niya. Baka, nagpa-tina ng buhok.

Sa 100php bill, parang sumaya ng kaunti si Manuel Roxas?

Sa 200 bill ay parang nag-front view ng kaunti si Diosdado Macapagal. Kasi parang dati naka-side view siya ng kaunti eh. At tama ata, mas naging chickboy siya tingnan. Sa likod, lumiit si Gloria. Kawawa naman, niliitan pa. Napalitan tuloy siya ng maliit na tarsier. uso siguro ang maliit sa likod ng 200php Bill.

Obviously, sa 500 peso bill hindi na tinamad si Ninoy Aquino. Naging masayahin na siya, siguro dahil  kasali na sa picture frame ang kanyang asawa. Lupet!

Sa 1000peso bill? Nag-iba ng kaunti ang mukha ni Brigadier General Vicente P. Lim. Parang nagging masyahin  din ng kaunti.

Naku, nagbago na nga ang pera ng Pilipinas. Naalala ko pa, meron iyong coin na hugis bulaklak. Tapos meron din iyong coin na kulay pale silver na maliit tapos sa likod ay may naka-ukit na maliit na isda. Siguro dilis. Iyong piso noong una, hindi bundok  o araw ang nakaukit sa likuran. Kundi kaladaw. Wala na din iyong 10php bill na sa likod nito, may isang simbahan at may pusa sa bubong nito.

Oo, siguro nga, nag-iba na ang pera ng Pilipinas.Tanong? Nagbago din ba ang pilipinas?

Kung hindi ang sagot mo. Tanga ka! Aba, noong una,hindi masyadong industrialized ang Pilipinas. Pero ngayon ,meron ng mga malakihang buildings. Mga mas maayos na daan. Iyon nga lang sapat naba ang ganitong industriyalisasyon para mabawasan ang mga naghihirap na mamamayan? Ang tanong ulit! Nagbago ba ang pamamalakad sa Pilipinas? Ang gobyerno?

Kung ganyan ang tanong, aba’y di ko na alam ang isasagot! Dito, mahirap magsalita kasi hindi mo alam, baka bukas bangkay ka na.

Ang pera natin ngayon? Maganda! Lupet ng pag-kaka-lay-out. At halatang pinag-isipan o kaya naman ni-rsearch talaga. Kaya naman pala, hindi magasta-gasta ng kakilala ko ang perang iyon. Sayang lang, at ang mga magagandang perang ito, napupunta lamang sa maruruming bulsa ng mga taong walang alam sa kung anong maganda: magandang ugali. Ay hindi pala, mali pala ako, alam pala nila ang maganda. Kaya siguro napalitan ng mas magagandang pera, para may konting design iyong koleksiyon nila ng pera.

Sayang talaga. Sayang.

Ito ang malupet! Talagang hahanapan talaga ng panukli sa PERANG ito.

Sana, balang araw maging Presidente din ako, at gagawa ako ng sariling Philippine peso bill. Ito, ang desinyo.





 Mas okey na din ito. Color-GREEN. To promote... PEACE!!! peace men!

Ph.D Ka na Ba?

Aba'y kung graduation lang din naman ang pag-uusapan, huwag nating ipagkaila ang puntong, meron ding mga estudyanteng muntikan-pero. Muntikan nang grumad-weyt pero hindi rin.

Oo nga... Naiintindihan ko ang sitwasyong ito, kasi in the first place. Nakaka-relate ako. At sa totoo lang, parang routine na din sa akin ang ganitong sitwasyon. Pero, di bale kasi hindi lang naman ako ang naka-experience niyan for sure.

Ganito, kasalanan ba ng mga taong bumagsak na bumagsak sila sa isang subject? Sino bang tanga ang nangangarap na sana, bumagsak siya para pagalitan ng magulang. Sa totoo lang wala, at kung meron man ay malamang may toyo ang utak. Ulol in short.

Aber kung nabagsak ang isang tao? Sino dapat ang sisihin?

Sisihin kaya natin ang utak, iyong tipong lahat ng brain cells mo, paparatangan mong hindi gumagawa ng kanilang mga gawain sa utak. Siguro hindi rin. Kasalanan ba ng utak natin na mukha na siyang monggo sa liit. Kasalanan ba ng utak na noong developmental stage pa lang nito ay nilaan na para maging ganoon lang dapat. Afterall, huwag ka dapat mag-reklamo sa mga brain cells mo sa kadahilanang hindi sila nagtratrabaho ng maayos, remember hindi mo naman sila sinusweldohan! Baka mag-strike sila, at magkaroon ka ng brain freeze. Baka, freeze to death ka na rin.

Kung hindi ang utak, aba'y sisihin mo na alang ang sarili mo. Tutal, sisihan lang man din; sisihin mo lang naman ang sarili mo mga ilang minuto o oras, diba? pinakamatagal na ang mga araw... At babalik ka din sa dati. for sure. In fact, diba sinisisi ka din ng nanay o tatay mo kapag nabagsak ka diba? Sinisi nila ang sarili mo. Sad to say kasi, endagered species na ang mga magulang na open-minded, dahil parang simula pa lang nang human history, di na sila ganoon masyado karami. Pero, wala akong paki-alam diyan. Basta ako, sasabihan ko lang nanay ko, “Ma, huwag mong sasabihing bobo ako, kasi sa inyo ako lumaki. Baka kwestiyunin nila kung saan ako nagmana, mahirap na!”

At dahil diyan, sisihin mo na din pati ermat at erpat mo. Isumbat mo sa kanila noong gumawa sila ng project at experiment para gawin ang isang tao(obviously ikaw) ay nakalimutan nilang lagyan ka nang mas marami pang mussle, tissue o cells ba, para malagay sa iyong utak, na kahit ilang PROMIL o WYETH ang tirahin at laklakin mo araw-tanghali-gabi-midnight-snack, ay hindi ka pa rin ga-graduate sa dahilang may lagpak kang subject. At kung sabihin man nilang, “Kinaya ko kaya yan noong una, bakit ikaw hindi”, abay sabihin mo sa kanila, “aba ma, Noong una, hindi pinag-aaralan ang composition ng type-writer, ngayon pinag-aaralan na ang composition, ng computer. advance na ang generation ngayon, mas mataas na ang learning compare sa inyo.” tingan natin kung sinong hindi mapalo.

TIPS para sabihin sa magulang para hindi ka masyadong pagagalitan na bagsak ka,,at hindi ka ga-graduate ngayon:

1)      Magpakaawa ka, iyong tipong sinisisi mo daw ang iyong sarili dahil bumagsak ka. Sabihin mong, “Ma, Pa, I was a disgrace of this family... Nahihiya ako sa inyo. Di niyo ba napapansin, nag-seself-pity ako!” Drama lang katapat, para kaawan ka nila.

2)      Takpan na lang nang mas matinding kasalanan , para hindi mahalata masyado. Gaya nito, “ma, nakagawa ako ng matinding kasalanan, bukod sa nabagsak ako at hindi ga-graduate ngayong taon, ay nakabuntis din po ako.” In this case, hindi nila ma-i-i-focus ang attention nila sa bagsak mong subject.

3)      Cheer up! Ngumiti ka lang , at sabihin mong, “ Ma, Pa, hindi ako ga-graduate ngayong taon na ito. Pero okay na ako ngayon ma, Naka-get-over na ako. Huwag na kayong mag-alala sa akin, thanks for the comfort.”

nakakainis. Sobrang bad-trip nito. Noong una, habang naglalakad ako sa kalye para mag-isip-isip dahil sa nabagsak ako, abay langhiya.. may isang tindero ang sumigaw. "dito na kayo! BAG-SAK presyo!" aba.. inimphasize pa talaga niya ang salitang BAGSAK. Nakakainis. 

Sa totoo lang ano, napakahirap talagang mabagsak. Dahil, in the first place, hindi naman kaibigan, magulang, classmate, pet sa bahay, landlord o tindera ng yosi sa kanto ang nag-aaral para sa kapalaran na bagsak. Bakit, sila ba ang nagpapakahirap mangopya sa katabi? Sila ba ang na-no-nosebleed sa exam room? Hindi naman diba? Ikaw iyon, ako. Tayo! Hindi madali mag-isip ng strategy o mas magandang intro sa iyong explanation para lang sabihin sa magulang mo, “Nay, tay, Bagsak ako!” Mahirap iyon. Kung alam mo lang.

Talunan? Sige sabihin na nating talunan. Bakit? Kasi hindi maka-graduate? Kasi walang awards, medal, ribbon, plake, trophy, gift certificate o kung ano-ano pang items na maipagmamalaki. Aba, kaya mo din bumili na mga ganyan, mura lang sa Chinatown, 12 pesos ang medal, 15 pesos iyong mas maganda-ganda ng konti. Kung gusto mo pa, pakyawin mo GOLD, SILVER, BRONZE, isali mo na din pati ALUMINUM, GRAPHITE, DIAMOND, o kung ano-ano pa.

Yeah! tama, alam ko, hindi ako bobo. hindi naman sa medal iyan, nasa kung ano ang sinisimbolo ng mga medalyang iyon.

Pero, hindi talunan ang mga taong bumagsak. Para sa akin hindi, ang talunan lamang ay ang mga taong sumusuko. Wala nang mas talunan pa sa taong sumusuko sa laban kaysa sa taong andyan pa rin para lumaban.

Sa aking pananaw kasi, kapag ang isang tao ay  hindi maka-graduate-graduate, huhusgahan agad-agad ng tarantado, sira-ulo, iresponsable. okay lang matawag ng ganyan. Nasanay na din ako sa konseptong ganyan. Pero, para sa akin, “Tama! Ganyan ako, at pasalamat kayo. Dahil kung nagsipag lang talaga ako, baka ako na ang pumakyaw ng mga mga award ninyo!” LOL! Pang-fighting spirit lang..

Hindi ako BOBO, tinamad lang ako. At kahit tinamad ako, CUTE pa rin ako.

Di baleng, mag-pi-PH-D na sa skwelahan. O kung baga ay mas malala pa  sa isang Medical Student sa nag-aral ng mga 10 taon. Basta maka-graduate, iyon na. Todo mo na. Ibig lang sabihin, favorite mo lang talaga ang isang subject, at gusto mo itong balik-balikan, diba? Tama?

Para sa mga pahinga—muna-at-see-you-next-enrollment students, okay lang iyan. Sige lang sa buhay. Sabi nga ng isang hindi katalinuhang nilalang sa mundo, “In the end, its gonna be alright, if its not alright, then it's not yet the end.”

Gra-dwyet na si Butsing

Sa totoo lang, kung hindi mo pa alam kung anong buwan na ngayon... MARCH na!

Kaya, happy  Graduation day sa studyanteng ga-graduate ngayong taon na ito. Congratz sa inyo mga Toodlers at Kindergarten (kung nababasa niyo ito) Elementary, Highschool, College, Masters, Doctoral, TESDA, o kung ano pa man iyan basta sa ngalan na ga-graduate ka, congratz, graduate ka na sa pangongopya (tamaan huwag magalit). Special mention na din sa mga Octoberian, yes. Isang sem na hinintay at naging tambay, ngayon... graduation na.

Kaysarap din ano na ga-garduate ka, iyong tipong sa wakas lahat ng units mo, makuha mo na. Kahit na wala lang, garduate ka lang, walang awards, abay masasabi kong achievement na rin na  nakatapos ka sa lahat ng mga pinag-gagawa mo sa iyong buhay.

Pero sabi nga nila, lalong-lalo na nang mga mahal nating mga guro na “LEARNING is not an ending process. It continues outside the real world”. Kaya habang naiisip ko, Hay naku, ano ba, study na naman ba talaga? Aba'y suko na ako diyan. Walang humpay na pag-aaral, buti sana kung allowed pa ang kodigo.  At tsaka, “maam, hindi po ba real world ang paaralan? Fake world po ba ito?”

Graduate1: Pre, may award ka ba?

Graduate2: Wala eh, kaw pre?

Graduate1: Pareho pala tayo. Pero bakit 2 ribbon mo?

Graduate2: Kinuha ko kasi sa aking Ermat. Hayan, may Graduate, may Parent!

Graduate1: Astig pre!

Naiisip ko din, talaga nga bang maaaply natin ang mga natutunan natin sa school sa totoong trabaho natin. Example, PE. Na kumpleto mula PE1-PE4. 2 units lang pero, walang graduation na magaganap, kung hindi naipasa. Huwag na huwag mo sanang sasabihin sa akin na kapag graduate ka ng B.S. Tourism, ay bigla kang mag-sasayaw ng TANGO at CHA-CHA habang nag-propromote ng Philippine Culture, abay hindi naman ata tama iyon.

Eh kung gradute ka naman ng AB MassCom, abay for sure nadaanan mo ang SpeechCommunication. Kung saan malaman mo na meron palang receiver, sender, channel, at kung ano-ano pang mga bagay na may kinalaman sa Speech. Huwag mo din sanang sabihin na kapag may nagtanong sayo ay sasabihin mong, “Sir, considering that you are the receiver of my message and me as a sender, the toilet was just beside this room,” Hayaan niyo sanang maghiram ako ng expression, “LOL!”

Pero di na importante yan, basta graduate na. Kaya parating susundin ang mga pamahiin ng mga magulang natin na nasabi din ng aking inay noong dati, “huwag ka muna sanang maglalabas ng bahay dahil, lapitin ka sa digrasya kasi graduation na”. Ewan ko kung bakit nila nasabi iyon pero wala namang mangyayaring masama kung susundin na lang. Afterall, most of us, kung di rin dahil sa kanila ay hindi ka rin ga-graduate.

Graduation, kaysarap kunin ang diploma sa stage, bunga ng iyong pagtyayaga, bunga ng iyong pagpapagod, bunga ng iyong sakrispisyo at bunga din ng mangga. Basta, trip ko lang isali ang mangga. Pero seriously, walang humapay na kasiyahan ang maka-graduate ng mga isang kurso, lalong-lalo na sa isang sibilisadong pamayanan na mas may tsansang makamit ang mga pangarap sa buhay kung may diploma ka at nagamit din ito sa tamang paraan.

Kung may hahadlang pa sayo, abay, basagin mo nang mukha, at sabihin mong “BASAG TRIP KA!” Langhiya!

Di baleng, reconsider, pasang-awa, o kahit bunga lang ito ng pagluhod sa Dean para lang talaga masama sa Graduate's List, ang importante... Graduate ka na. At ang buhay ay hindi nagtatapos sa isang seremonya kundi nag-uumpisa pa lang sa panibagong pahina ng iyong libro.

Happy Graduation. Lechon na! Magpatumba na nang baka!

Tawagin Mo Na Lang Siyang _____ !

Sa isang Kindergarten Class:

Teacher: Okay Dear, what is your name?

Student: Hi classmates, hello friends. My name is Ray John Albert Seth Paolino Benedict L. Sy.

Middle of the school year...

Student1: Kilala mo ba si  Ray John Albert Seth Paolino Benedict L. Sy?

Student2: Huh? Hindi eh? Sino ba siya?

Student94723: Si Singkit!

Al together: Ahh...

Tama! Isa-isa sa atin ay may kaniya-kaniyang mga tag-name. Mga PALAYAW! Oo, iyong tipong hindi kana tatawagin sa pangalang nakatatak sa iyong birth certificate kundi sa pangalan na gusto itawag sa iyo ng nakakarami. Ikaw? Ano ang palayaw sayo?

Natatawa ako minsan sa mga kaklase ko noong una, kasi ewan ko ba kung saan nila nakukuha ang mga ganoong palayaw. Isa sa kanila ay may pangalang, Reo-odin. At alam mo kung ano palayaw niya? Huwag ka sanang mabastusan at pasintabi na lang pero palayaw niya ay TIT*. Kung medyo grin minded ka ay alam mo kung bakit ganyan ang kanyang palayaw. Kung hindi naman ay, sasabihin ko kung bakit.

May isa din akong classmate na hugis oblong ang kanyang mukha. Gago din iyong kaklase kong iyon at adik-na-adik sa mga laro gaya ng trumpo, lastiko, at iba pang mga bagay na na-uso noon. Kapag sinasabihan siya ng ganyan ay nagagalit siya, pero later on wala na siyang nagawa kundi i-accept na lang ang katotohanan na ganyan na talaga ang kapalaran niya sa piling namin. Kaya naman minsan noong lesson namin sa parts of the brain ay nagulat ang aming teacher.

Teacher: Class what is this?

Class: MEDULLA OBLONGATA!!!

(hahahaha.. LOL....) walang humpay na tawanan ang kumawala sa classroom.

Teacher: Bakit?

Class: Wala Ma'am.

Teacher: Sige nga, again what is this?

Class: MEDULLA OBLONGATA!!!

(at walang humpay na naman na katatawanan ang kumawala sa amin. Itong titser naman namin, ginanahan pa)

teacher: Sige pa nga ulit, what is this?

Class: MEDULLA OBLONGATA!!!

(kahit ulit-ulitin ni Maam, nakakatawa pa rin siya)

Oblong: HEHEHEHEHE. Ako pala iyon?

Sa mga natatandaan ko, eto ang mga palayaw na aking natatandaan sa mga kaklase ko  dati:

_Baboy=obvious na kung bakit

_ Talampakan=kasi mukha niya, parang talampakan sa pagiging wide-spread

_Anus=dahil may second name siya na Kanus. Asset din niya pwet niya.

_Drumstick=kasi hindi siya payatot, kundi payat na payat na parang malnourished, kasing payat daw ng drumstick ng mga drums.

_Tuko= obviously, kasi kamukha niya ang tuko.

_Gamba=mahilig kasi siya mag-drawing ng gagamba, kasi iyon lang naman din ang kaya niyang i-drawing.

_Suneyo=kasi kamukha niya si Suneyo sa Doraemon, nauuna at naka-usli ang panga kaysa gilagid.

_VARICOSE- basta !

_etc.. marami pa.

Pero kung sa tingin mo mga taong ka-edad mo lang ang walang ligtas, diyan ka nagkamali dahil pati mga senior citizen ay kasama. Sino sila? Ang mga natatanging titser natin. Damay-damay lang iyan.

Ipinakikilala ko sa inyo si Squidward. Ang titser ko noong una sa *******. Simple lang, kasi kamukha niya talaga si Squidward. Basta, iyon na. Mabuti naman siyang titser, kung hindi lang siya strikto ay paniguaradong maaawa pa ang aking mga kaklase sa kanya, at baka SPONGEBOB na lang ang itawag sa kanya at hindi Squidward.

Sunod ay si Shrek. Ewan ko nga ba kung bakit Shrek, basta ay shrek na ang naging tawag sa kanya. Pero, hindi niya naman kamukha si Shrek. Ano ma-dedescribe ko sa kanya, okay lang din. Mabait siya, sa mga MATATALINO at nasa FIRST SECTION. Pero sa mga hindi, aba'y hindi. Kung hindi ka sikat, malabong mauuna ka sa mga transactions mo. Partida siya.

Kilala mo ba sina Sir Kuto, Maam Laway, Maam Kulangot, Prof. Teletubbies? Malamang hindi, kasi ay inimbento ko lang naman sila. In short, hindi  sila nag-eexist sa mundong ito. Pero, who knows, baka may isang tao akong mapangalanan ng mga nasa itaas. Malay natin. Pero minsan din, iniisip kong tigilan na ang pagsali sa pagtawag sa kanila ng mga ganon. Pero kapag nangyayari, tinitigil ko na din na isipin iyon.

Pero ano nga ba ang pagkakaiba sa palayaw at pangalan? Sige, bigyan kita ng 1 segundo para mag-isip. Ayan, tapos na.

Sa tingin ko, napaka-importante na pangalan. At ang palyaw mo naman ang mag-didikta kung anong klaseng tao ka. Kasi, hindi ka naman tatawagin na Baboy kung payatot ka, o kahit na tawagin na squidward kung kamukha mo naman si Suneyo. At ang palayaw na iyan ang siyang tatatak sa iyo hanggang sa ikaw ang lumaki. Kahit siguro magbago ka, at least meron pa rin ka pa ring trademark. Ang nakakatuwa lang sa mga ganitong tag-name, minsan sa kanila nagbabago. Maaring gumanda ang pangit, maging sexy ang mataba, at maging Gerald Anderson, ang squidward.

Pero ang pangalan? nasa pangalan kung anong klaseng tao ka. Kung mabuti ka man o masama, pangalan ang damay. Kaya, naapakaimportante na hindi maging marumi ang pangalan. Gaya ng malinis na papel, kapag lagyan mo nang erasure, magmamarka iyan. At makikita mo iyan. Kaya, parating pangalagaan ang pangalan. DAHIL higit sa lahat ng kayaman, iyan ang pinaka-importante. KUNG mamatay ka man, hindi nila iiyakan kung anong meron ka(dahil iba sa kanila natutuwa), kundi sa kung sino ka man.

Kahit ikaw pa siguro ang may pinaka-mabantot na pangalan, bale-wala iyan kung naging mabuti kang tao sa mundo. Afterall, iyan naman talaga ang pangalan mo habang buhay. Sige, humingi ka ng Attorney's Power para mag-change ng pangalann, pero isipin mo na lang ang perwisyo nito.

Bakit? Kasi huhusgahan ka, hindi sa ano ang pangalan mo, kundi sa kung ano ang ginawa mo sa pangalan mo. Kung iningatan mo, o kung binalewala mo lang. Ikaw mismo ang pangalan mo.

Nagtataka ka siguro kung bakit mas nakapagkwento ako ng mas marami sa mga TAG-NAMEs. WALA lang. Trip ko lang. Pero, ang punto ko. Tag-names man o pangalan sa birth certificate, ikaw iyan. Magsumikap ka na hindi na matawag na Ken Bobo, at pangalagaan ang Ken del Rosario na pangalan mo. Diyan iikot ang buhay mo.